Bilemiyorum

Nasıl oluyor da gözümü açıyorum sabah, ilk kırpışta akşam? Ne zaman bu kadar hızlandı zaman valla farketmedim.

Ya da nasıl oluyor da bazen kilit vuruyor, beni bile içine almıyor aklım. Ama aklına esince de katman katman açılıyor, saçılıyor, lahana kılıklı çiçeklerin süngerden yapılmışları gibi içine çekiyor herşeyi. Kitaplar da zaman hızıyla bitiyor, "bu da bitti" "bu da bitti" derken gittikçe daha da cahil hissediyorum.

Veya nasıl oluyor da etraf bu kadar hızlı dönerken ben oturup yazı yazmaya vakit buluyorum?

Çocukları bıraktım, büyüyorlar. Kendimi de rahat bırakalı çok oldu. Azıcık kafam dinleniyor şimdi. Hayır, anlamadığım nasıl oluyor da tüm bu harala gürele de Maşuk ile Aşuk hala kalpleriyle gülümsüyor gece uyurken?

Bu zamanlarımın melodisi: "Arayanlar hiçbir yerde buldulaaaarrrrr" İyi geliyor bana bu. Bir de Kaplumbağa ile yatakta zıplamak aşağıdakini dinlerken.



Sakin zamanda yapılacaklar:
- Photoshop öğrenmeye devam et
- Aktrisin hediyesini al
- Maşuk'un atkısını bitir
- Alev Alatlı'yı bir de bu lahana katmanlı kafayla oku.
- Eline al denemelerini de Ece Ayhan'ı düşün gündüz boş kalınca.
- Çevirini bitir.
- Diğer blogu kotar.
- Lost'un 3 sezonu kopyalamayı unutma.


Bonus: Okul'da gördüm. Mikdat Kadıoğlu'nun diğer yazdıklarını da kulağıma küpe yaptım/yapalım/yapılmalı.