13.02.2007

EV



Her çocuk er geç aynı şeyi yaşar: Bir zaman gelir, onun için ev olmaktan çıkar ev. Ne erken çocuklukta olduğu gibi keşfedilecek bir dıştır artık, ne de dış dünyaya karşı sığınılacak bir iç. Tam olarak ne zaman yaşarız bunu: Evin dışarıya karşı bir sığınak olduğu kadar bir engel de olduğunu fark ettiğimiz an mı? Evin geçici, ana babamızın güçsüz, ölümlü olduğunu sezdiğimiz an mı? Yoksa evin bize bir iç dünya bağışlarken aynı zamanda büyük bir iç sıkıntısı da verdiğini, bir iç dünyası olmanın bedelinin bu iç sıkıntısı olduğunu fark ettiğimiz an mı?....
Posted by Picasa

2 Yorum:

Ayçiçeği dedi ki...

Evim, benim huzur duyduğum yer.
Biliyorum ki çocuklarımın da mutlu ve huzurlu oldukları yer burası. Ama büyüdüklerinde ne olur, neler hissederler bilemem.

nimetin.blogspot.com dedi ki...

içimdeki ev ikilemini ne güzel anlatmışsın:) az önce telefon ettin ya. ediz keşke sardunyaya "nimetin üzerinde sigara söndürüyorum" deseydim dedi:)))))))

nimet