öylece durdum

Foto: mART günlerim/ Sardunya

Öylece durdum. Zamanı izledim. Not etmeliyim dedim. Mesela Kaplumbağayı ilk defa tiyatroya götürdüm. O da durdu, izledi tüm oyunu. Onu oyun, beni onun oyunu izleyişi büyüledi. Not et Sardunya dedim. Unutma bunu. Sonra Aktris'le yeni bir dil keşfettik. Çalışsam da anlatamayacağım bir dil. Kafasına göre gelip kafasına göre çekip giden bir dil. birden ruhumuzu iliklerimize kadar görmeye başladığımız özel bir dil. Ama ansızın bağrış çağrış duruma düşmemize sebep olacak şekilde habersiz çekip giden bir dil. Unutmamalıyım bu anları dedim. Sonra odamız. Maşuk'la odamızı değiştirdik. Sanki yeniden evlendik. Bir sürü şeyi kapının önüne koyduk. Bembeyaz artık ortalık. Üstelik sessiz ve sakin. Bunu zaten unutamam dedim. Not etmedim:)

Bugün balkonun camlarını açtım sonuna kadar. Yazlık kıyafetini giymiş gibi oldu balkon. Bir de çamaşır serdim iplere. Bir baktım uzaktaki "öbür" balkona. Bir kadın. Pijamalarıyla bize bakıyor. Kaplumbağa mandallarla oynuyor. Ben çamaşır asıyorum. İzlenecek tek şey sallanan çamaşırlar. Sonra daktilo sesi gibi pıtır pıtır düştü kelimeler aklıma. Yanyana geldi, cümleler oldu. Kurgu böyle birşeymiş demek ki dedim. Ama ben hiç yazmadım ki dedim hikaye falan. Pek afilli gelir bana kurgu yazabilmek. İmrenirim, gıpta ederim ama hiç istemedim, cesaret de edemedim. Ama şimdi kabarıyor içimde işte o cümleler. Sanki patlayıp çıkarsa rahatlayacakmışım gibi. Bekliyorum.

Zaman tabi ki akıp gidiyor. Ben de bu aralar taş kesildim, izliyorum.