26.02.2008

Bülent Abla

Savaş propagandası yaparken az biraz saygılı, edepli olun!!

3 Yorum:

Geveze Kalem dedi ki...

Uzun bir yorum yazdım az önce sana. O programla, yapılan saygısızlıkla, Perihan Mağden'le, şehitlik mertebesiyle, analarla, evlatlarla, türklükle, Atatürkçülükle ilgili.
Sildim.
Çünkü edilen onca boş lafa ben de ekleme yapmış olacaktım.

Yürekler yanıyor sevgili Sardunya, anlayamayacağımız kadar çok yanıyor.
Elinde 'Bugün de ölmedim anne' yazılı asker oğlunun fotoğrafını tutan, diğer askerin kepini 'sen misin oğul?' diye kaldırıp bakan ananın yerine koyunca kendimi, hepsi boş. Hayat boş, artık her şey bomboş.

Analık bencilliktir, bilmez misin? Sen de 'dünya bir yana yavrum bir yana' demez misin?

O ana ben değilken 'aslanlarım!sizler sayesinde güvenle yaşıyoruz biz,' diyebiliyorken, Allah vermesin o ana ben olsam 'vatandan bana ne, savaştan, ondan bundan şundan bana ne! Evladımı istiyorum ben!' diye yeri göğü yarardı feryatlarım.

Adsız dedi ki...

Bülent Ablaya katıldığım için ve Perihan Ablanın da hiciv dolu yazısını beğendiğim için yer verdim. Söylediklerinin her kelimesi ile hemfikirim ama aklıma şu takılıyor. Sadece beyin fırtınası yapıyorum:

Ölüm de dine daha çok sığınılmaz mı? Hayata tutunmak için en sağlam kulp genelde din olmaz mı? Dinde de şehitlik en yüksek mertebedir ya. Dün mesela çocuğu şehit olan bir anne acaba söylenenleri duyunca nasıl hissediyordur? Bir bu takılıyor aklıma. Ama öyle böyle değil yani... yoksa 318. madde kaldırılsın diye yapılacak yürüyüşün en önde gideni olurum.

Adsız dedi ki...

iyi güzel diyorsunuzda dostlar... ölen herkes insan..

asker nasıl insan ise...

asıl sorun ne biliyormusunuz...

olanların buraya kadar gelmesinde...

yada geyirilmesinde...

yada getirilmesinde..

bilmiyorum nasıl anladıysanız...