Yeni birşey söylemeli diye düşündüm. Söyleyecek şey bulamadım.
O kadar sıradan ve çoğunun burun kıvırıp dudak büktüğü bir mutlulukla yaşıyorum ki günlerimi yaşamaktan yazacak şey bulamadım.
Neden yazıyorum sorusunun cevabını bulamayacağım. Bulduğum zaman belki de yazmayacağım.
Ama bir önceki yazıya bırakılan her bir yorum yeni bir kök oldu. Ben o yorumları okudukça da kendini köklü bir ağaç sanan sardunya oldum.
Kökler bende saklı kalsın istiyorum yorum sahiplerinin izni olursa.
Kızar mısınız bir önceki yazıyı ve yorumlarını sadece kendime saklasam? Yoksa her gelişimde buraya ben kızaracağım.
4 Yorum:
Merhaba,
İlk defa geçen kış sayende sardunya yetiştirdim balkonumda ve tüm kışı balkonda geçirdiler. Şimdi, hiç nazlanmadan yeniden açıyorlar ve Sardunya haklıymış diyorum kendi kendime. Şimdi dört saksı uzun saksı oldular. Ve onları çok seviyorum.
Tanışmasak da hayatımda bir fark yarattın. Sadece yazdıklarınla. Sebebi önemli mi? Hatta olmak zorunda mı yazmanın?
Organik kreş fikri süper bu arada:)
Annelogcuğum
İlk bloglardan biriydin. İsmin yetiyordu hatta:)
Sardunya kadar bakımı kolay başka bir çiçek yoktur herhalde:)
Kreşe beklerim
Bak iki ettik:)))
"yanıt istiyorum" ama john,yanıt istiyorsam kendime bir din seçmemi,
çünkü dinlerin her konuya bir yanıt uydurduğunu söylüyor. "sor,söylesinler,"diyor. felsefenin öldüğü gün/casey maddox/versuskitap/nisan2008
Sardunyacım,
"O kadar sıradan ve çoğunun burun kıvırıp dudak büktüğü bir mutlulukla yaşıyorum ki günlerimi yaşamaktan yazacak şey bulamadım." cümlene takılıp kaldım...
Benim yazamama bahanemi de özetliyor sanki. Son birkaç ayımı..
Sanki o kadar sıkıntıdan sonra mutluluğa hasret kalmışım. Bırakmışım kendime herşey nimetten geliyor. Evet çok sıradan mutlu olduklarım ama gocunmuyorum. Kendimi serbest bıraktım "bundan da zevk alınır mı bu mutluluk mu " diyenler varsın olsun. Mutluluğu öyle yükseklerde arayarak mutlu olunmuyor.Ben olanı görmedim...
deniz rengi
Yorum Gönder