Ben yazmadığım günlerde:
- Maşukla ekmek arası balık yiyip, üstüne Türk kahvesi içip, sonra mahalledeki parkta oturup o müzik dinlerken ben fotoğraf çektim.
- Bir iş başvurum reddedildi, yeni bir iş başvurusunda bulundum.
- Tırnaklarıma yeniden siyah oje sürmeye başladım. Zaten yok başka renk.
- Saçlarımı kestirdim. Başım hafifledi yine. Sabah kalktığımda bozulmayacak kadar kısa yine.
- Birkaç kez tek başıma parka gittim, tek başıma müzik dinledim, tek başıma yürüdüm.
- Güzel yürekli insanların sahip çıktığı hepimizden daha çok sahibi olan o güzel çocukların gösterisini izledim.
- Keyfin dibine vurdum. Vurgun yemeden gündelik rutinlere döndüm.
4 Yorum:
sevgili sardunya,
şu parka yalnız gidip kafa dinleme kısmı pek cazipmiş;)
sevgiler..
Oh valla en güzeli. Keşke hiç çalışmasak da hep böyle keyif yapabilsek değil mi? Bir zaman sonra sıkılırız gerçi. Para olmadan keyif falan da olmuyor malum. Sağlık bile olmuyor..
Saçlarını güle güle uzat. Sevgiler.
Sanki vücudumdaki tüm kanım değiştirilmiş, ruhuma yeni damarlar takılmış gibi oldum... Yalnızlık güzeldir.
ne güzel şeyler yapmışsın öyle, ben de kıskandım..
Yorum Gönder