Çoğu zaman içinde bulunduğum toplumlarda, topluluklarda, güruhlarda önce uzaktan görüyorum. Kıvrıla kıvrıla süzülüyor insanların arasına. Bir kayboluyor bir burnumun dibinde tıslayıveriyor. Tutmaya kalkana dönüp şöyle bir bakıyor. Canı acımadıysa elinden kayıp uzaklaşıyor. Sıkı tuttularsa sokup kaçıyor. Kime sorsam tanımıyorlar. Görmedik diyorlar. Hiç sevmeyiz diyorlar. Oysa her gece hepsi koynunda onunla yatıyor.
Ondan seviyorum yalnızlığı.
4 Yorum:
kesinlikle :)))yalnızlık gibisi yok:)))bir kendinsin bir de sendeki "sen";içsesin yani. birlikte akıp gidiyor zaman;usul usul, dalga dalga,bir daldan diğer dala...hesap vermek yok,açıklama yapmak...hiç yok.kendini anlatmaya çabalamaksa hiççç:))
woow diyorum. Bu kadar guzel bir anlatim okumamistim uzun zamandir.
Eski bir dostum demişti: Yılana düşen denize sarılır diye. Öyle bir şey yalnızlığım bu aralar.
Anne ve bebişi
Teşekkür ederim:) Çok derin ısırdı. Dayanamadım:)
Yorum Gönder