Empati

Sempati ve empati kelimeleri artık bana sadece çamaşır sepetini çağrıştırıyor. Nihayetinde hala sevimli geliyor yani. Ama geçenlerde duydum bir yerde, günümüzde insan sadece kendisiyle empati kurabiliyor diye. Vay be dedim. Çamaşır sepeti dolusu empatiye sempatim var gibi anlamsız bir cümle daha ne kadar uzatılabilir ki derken aklıma yazacak yeni bir konu geldi.

Şanslıyım ben. Gerçekten şans koruması altında olduğuma inanırım. Kim ittiyse beni kendi dengesini kaybedip düşer mesela. Ya da kim saklandıysa benden üstüne çevirir herkes spot ışıklarını.

Şanslının ötesinde geçen günlerde o kadar özel ve güzel bir şey yaşadım ki....

Yine sepet dolusu sempati duyduğum ve sevdiğim insanlar bana şöyle dedi

Ayağında siyah oje olayım- Odanda pervane olalım- Rejiminde iki üç yaprak kıvırcık olalım- Bahçende sardunya olalım....

Vay be dedim. Ummadık taş baş yararken başımı yaslayacak ne çok gizli dostum varmış... Heyt be. Sırtım yere gelmez benim. Gelse de kireçlenme var ya, çok yatmam soğukta:)