Biz artık her gün aynı saatlerde kıpırdanıyoruz. Birbirimizi arıyoruz. Elimize alıyoruz fincanlarımızı ,önce dünü cilalıyoruz sonra da yarına hazırlanıyoruz. Bugünü hiç konuşmuyoruz.
Herkes şaşırıyor. Ne konuşuyorsunuz diyorlar. Siz kahve sever miydiniz diyorlar. Bahanemiz diyoruz. Gizlice gülümsüyoruz. Anlamaya çalışıp anlamadan başka konuya geçiyorlar.
Sonra biz de dönüp girişiyoruz işe güce. Herşey bir sonraki kahveye yetişmek için. Yaşadıkça sohbetlerimize yeni konular yaratıyoruz.
Ben ve komşum hep içtiğimiz kahvelerin telvelerinde kalıyoruz.
5 Yorum:
ne güzell...
üff ya bende kahve içebileceğim bir komşu arıyorum yok yok yok bizim apartmanda bir tane bile komşu yok:(((
Komşuluk ne güzel değil mi?
Hele aynı frekanste ise değme keyfine...40 dairelik bir apartmanda,en az 25 ile bu keyfi yaşayabiliyorum...Diğerleri çalışıyor ve kimisi de henüz tanışamadığımız yeni komşularımız...Özellikle ben yalnız olduğum için,kocasını satan soluğu benim evde alır..Gece kahvesi...
(Özür dilerim tabiat ana .sanki sana nispet yapar gibi bir yazı oldu ama...İstersen bizim binaya taşın,ne dersin?Hiç yalnız kalmazsın,hatta bu kadar ilgiden sıkılabilirsin bile..)
Savgiyle kal,
TüTü
Ben bekarken annemin komşularıyla akşam çayı sohbetleri olur, kahveler içilir, fallar bakılırdı. O günleri anımsattı yazın.. Şimdi iyi bir komşu değilim, komşuluk yapamıyorum. İş güç derken evime, çocuğuma anca yetişebiliyorum.
tütücüğüm adres aliyim canım:)
uf ya sen komsulu bol çocuklu apartmanda büyü sonra gel günaydın bile demeyen,kapıya yetişmek için koştururken kapıyı bırakıveren insanlarla aynı apartmanı bul otur hayret bişiy yaaa:((
Sırayla linklerimi okurken bugün yarısında bıraktım. Sardunya'yı özledim onu okumalıyım dedim ve sana geldim. Kelimelerini seviyorum ve Aktris ile Kaplumbağa'yı...
Yorum Gönder