Şöyle bir durdum düşündüm. Bunca yıl ne kadar çok takılı kalmışım renklere.
Önce yarım aklımla herşeye renkli kulplar takmışım. Annem babam bana ayna tuttukça simsiyah perdelerimi çekmişim. Bakmışım içeriye bir damla ışık sızmıyor, mecbur aralayıp göz atmışım aynalarına.
Derken yürümeye başlamışım. Yürürken karşıma ne çıktıysa her birine bir renk vermişim. Her bir anımı bir renge boyamışım. Rengarenk oldu sanmışım hayatım. Her insan bir renk olmuş hep. Her anı, her kitap, her gülüş...
Sonra tüm renkleri yutunca içim bulanır sanmışım. Bir bakmışım bembeyaz olmuşum.
3 Yorum:
Yaşamını rengarenk sanıp sonunda renkleri yutup bembeyaz olmak.....
Çok ilginç. Yazın beni hem etkiledi hem düşündürdü.
Eline sağlık. ...
Beyaz bir sardunya ha!
Hımmmm!
TüTü'nün çok hoşuna gitti....
Ben de en çok beyaz sardunyayı severim zaten:))) Tüm renkleri görürüm onda.
Yorum Gönder