Öyle güzel insanlar varmış ki yanımda, ötemde, berimde. Öylece dururlarmış meğer. Sırf inceliklerle hayatımı güzelleştirmek için. Seslerini çıkarmadan, yaygara yapmadan, boğazıma yapışmadan, kaprisler-kompleksler-kıskançlıklardan bihaber, kocaman etiketleri boyunlarına plaka gibi takmadan, nefes aldıklarını bile hissettirmeden. Her biri hayatımın en güzel çiçeklerini suluyormuş ben gece uyurken parmak uçlarında yürüyerek. Fiyakasız dostluklarla dün beni tanıştıran tüm dostlarıma teşekkür ederim. Şimdi kimbilir kimler kimler alınacak da bunları üstlerine o güzel insanlar yine olgunlukla gülümseyip devam edecekler işlerine güçlerine. Kolay gelsin. Güzel sonbaharlar.
Sonradan eklenen tuz biber örnek: Eski gazeteleri kapının önüne koymak için kapıyı açtım. O anda apartmana bir adam girdi. Bir numara nerde diye sordu. Benim dedim:) Bir buket çiçek bıraktı gitti. Gönderen belli değil. Ama ben biliyorum. İşte bu inceliklerle yaşayan bir dostum daha. Dün kapı numaramı soran:)
5 Yorum:
Bu tip dostluklarla hayat daha da anlamlı hale geliyor.
Seviyorum yazılarını okumayı. Kısa,net, hissedilebilir.
ne guzel bir sey
o cicek yolluyor ismini yazmadan
sen kim oldugunu anliyorsun hic kart olmadan
ne guzel gercekten
Tam ifade etmissin. Olması gereken gibi ... katılıyorum.
İyi dileklerini çiçeklerle ifade eden dostlar bulmak zor. Tadını çıkar :)
*Çok teşekkür ederim Aysun:)
* Deniz ve Zeynepin Anası, incelik işte. Nokta atışlı:)
* Camilla, öperim.:)
* Evren, gerçekten zor. Çok haklısın. Tadını çıkarmaktan şımarınca unutmuştum ne kadar nadir olduklarını.
Yorum Gönder