Not

Belki de bu yazının her bir maddesi uzatılıp sündürülürse, giriş- gelişme- sonuç çerçevesine yerleştirilirse, bir kaç da süslü kelime eklenirse ayrı ayrı yazı olabilme potansiyeli taşıyor. Ama yer mi? Yemez. 

* Dün gündüz aklıma geldi. Bulaşık yıkarken. Sanırım yarı trans haline geçiyorum bulaşıkla ben. Nereye çevirsem gözümü anne- çalışan anne- ev hanımı anne- çocuğunu aktivite manyağı yapan anne- hasta eden anne yazıları görüyorum, okuyorum, bu tür yazılarla karşılaşıyorum. Genelde annelerin yazıyor olması acaba tüm bunların yaftalarını sadece anneye yüklemek için geçerli bir sebep mi? Tamamen babayı dışlayan, yok sayan yazılar anneye sık sık yöneltilen "bu çocuğu sen şımarttın" anlayışıyla paralel değil mi? Acaba o yüzden mi dilimizde "ebeveyn" kelimesi başka dillerdeki "parent" kelimesi kadar çok kullanılmaz? Yoksa telafuzu zor diye mi sadece? Topu anneye atanlar hep yine anneler. Ne kadar anlatabildiğimi çok merak ediyorum. Birkaç gün sonra geri dönüp okumam lazım bu paragrafı. Ancak o zaman test edebilirim ifade edip edemediğimi. 

* Dün Aktrisi bir deneme sınavına götürdüm. İlk defa. 5 senedir okuldaki zorunlu yazılılar harici hiçbir denemeye sokmamıştık. Psikolojik bir deneyim olmasıydı tek hedefimiz. At yarışı yapmam çocuğumu denir elbette. Ama kaç veli gerçekten samimi aklıma takıldı. Ve de çok çocuk gördüm. Annesi babası kendilerince ve benim de sonuna kadar katıldığım haklı sebeplerle çocuğunu yarış dışı tutmaya çalıştığı için kendilerini dışlanmış sayan. Hatta televizyonda bir çocukla röportaj yapıyorlardı. Saçkıran olmuş çocuk. Anne babası dersaneye göndermiyor diye. Anne babası da diyor ki: "Biz yarış atı olsun istemedik. Hırslı, iddialı değiliz. Ondan göndermedik. Meğer kötülük yapmışız." Çocuk da diyor ki: "Bütün arkadaşlarım dersaneye gidiyor. Benimkiler niye göndermiyor beni? Beni akıllı bulmuyorlar mı?" 

Ben tüm bunları ölçüp biçerken peki Aktris dün sınavda ne yapmış? 

- Nasıl geçti kızım? 

- Sıranın altına not yazıp bıraktım anne. 

- Ne yazdın? 

- Arka bahçedeyim. Beni kurtarın!