Aktris bize geçen gün sordu:
- Tekrar çocuk olmak ister misiniz?
"Asla! dediğimizde şaşırdı. Biz de şöyle anlattık:
"Çok zor iş çocuk olmak. Seni anlayamayan binlerce büyük arasında yaşamak. Hem kendini büyütüyorsun hem de büyüklere şaşırıyorsun. Hem büyümek istiyorsun hem de onlardan olmak istemiyorsun. Karışık işler. İyi ki büyüdük de siz oldunuz. Tek derdimiz sizin sonuna kadar yaşamanız çocukluğunuzu... gerisi hayat zaten."
Sonuna kadar reddediyorum. Çocuklarımın çoktan seçmeli testlerle yoğurulmalarını, izole hayat tarzıyla sokaktan koparılmalarını, floresan lamba ışığıyla akvaryumda yaşayan genetik olarak oynanmış balıklara dönüştürülmelerini. Verilen eğitimin e'sine inanabilseydim gerisi gelirdi. Bu yazdıklarım kendi anne babama bile ters gelecek biliyorum. Ve de bütün arkadaşlarıma.
Ama "Ben neden taşırmadan boyamak zorundayım? Çizmek istiyorum" diyen Kaplumbağa ve "Bunlar ne işimize yarayacak?" diyen Aktrise verilecek cevaplar bulamıyorum. Onun için onları hiçbir sınava yönlendirmeyerek laf olsun diye değil sonuna kadar kulvar dışına çekmeye çalışacağıma söz veriyorum.
11 Yorum:
ben de aynı sözü veriyorum valla hatta önceden verilmiş bir söz kendisi :)
Ama bu üniversite sınavına usulen girmeye ve hatta girmemeye kadar varıyor... baştan söyleyim de:)
Geçirdiğim eğitim sistemini yaşamasını isytemiyorum kızımın, sürekli plan yapıyorum...
Öptüüüm
sardunya sana katılmamak mümkün değil ama bazen diyorum ki benim verdiğim kararları ya onlar onaylamazsa gelecekte? bu beni korkutuyor işte hem de çok:(
Çağ
Plan da yapmıyorum aslında. Sadece an'ı yaşamanın keyfini onlara sonuna kadar hissettirmeye çalışıyorum. Bu ülke de hatta dünyada hiçbirşeyin garantisi olmadığına sonuna kadar inanırken bugün mutlu olmaları tek amacım.
Zehra
Onu da düşündüm:) O zaman bir zahmet çalışıp, azmedip illa sisteme entegre olacağım diyorlarsa benden istediklerini yine yaparım. Ama yaşken sistem dışı eğilen büyüyünce de adam gibi sistem dışı kalmaya çalışır diye umut ediyorum:)))
Cocuklarimizin gelecegi icin gercekten cok endiseliyim...
çocukların sınavlarla sınırlanıp yaratıcılıklarının öldürülmesine bende çok karşıyım. ama sistem diyoruz hep. sistem değişmiyor malesef.
Belgin
Endişeyi bir kenara bırakmak zorunda hissettim. Yoksa aynı korkuyu bi sonraki nesile geçirmekten başka işe yaramayacaktım. Alternatif planlar yaptım kafamda. En kapsamlı ve radikal olanı da sistemden olabildiğince uzak tutmak çocukları. Allahtan babaları da aynı fikirde de sistemden önce aile içi mücadele etmek gerekmiyor:)
Owl
Sistem aslında sürekli değişiyor. Kalıcı bir sistem bile yok. Uzun vadeli hiçbir eğitim yatırımı yapma şansımız da yok. Bu durumda sistemden bağımsız önlemler almak zorunda kalıyoruz. Maalesef ve neyse ki:)
maalesef ve neyse ki :) sınav istemezük dediğimde çok duyduğum bi söz var: ama bir de türkiye gerçeği var. "türkiye gerçeği"ymiş.
Yorum Gönder