Kelepir blog ve bugün Sardunyanın yeni sahibi

Bayandan, temiz ve amacına uygun kullanılmış, güneş alan, 

havadar, manzaralı, bakımlı, kelepir günübirlik devremülk blog 

Neden?

Çünkü bugün yeniyim, güzelim, umutluyum, hazırım, azimliyim ben. 

Çünkü bugün tüm sorunlarıma çözümü 

ilk defa

sadece kendimde aramaya başlamaya karar verdim.

Çünkü bugün önemli bir gündü. 

Bu yüzden bugünlük devrettim en gözde mülkümü. 

Almaz mıydınız? Çay söyleyeyim mi?

derken.... sabah da devredeceğim günübirlik blogu dediğim için. Yaz istersen sen, halim yok dediğim için...Yazmış göndermiş balkon sohbeti arkadaşım fundacan. Sihirli sopasıyla bir kere beni iyileştirmişti. Balkonda. Susmuş, haklısın demiştim. Sırtını başkasına güvenle dayama anlarını acaba insan ölürken anar mı? Evetse cevap, aklımdasın funda:) 

Buyrun. 4 haziran 2009. İki çiçek bir araya geldi. Sardunyaya bugün funda can verdi.

"Beş seneden fazla oldu ANKAN la tanışmam... O zamanlar hamileyim... Grupta yazışmalar oluyor, biz yeni anne adayları habire birşeyler soruyoruz Sardunya da akıllı uslu herkese cevaplar yazıyor, akıllar veriyor... Sonra bri gün bir konu atıyor ortaya hepimiz üşüşüyoruz nasıl keyifli... Seneler böyle geçerken ilk nerede karşılaştık tanıştık hatırlamıyorum, hatta o zamanlar kaplumbağa nın doğduğu zamanlar, fotoğraflarını görüyoruz minnacık, Sardunyanın bir elinde lavaboda yıkadığı fotoğrafları... Gözümüzün önünde büyüdü serseri, şimdi kendinden büyük laflar eden bir küçük beyefendi oldu :) Sonra da Aktrist i... O da küçüktü Rengin' in benzetirim hep ona, öyle duru ve öyle aklı başındaki... En çok gözüme çarpan ve hala hatırımda olan bir şey var ki; Sardunyalarda, biz kakara kikiri yaparken, aktrist e dönüp öyle keskin ve kararlı bir anne tablosu çizdi ki, az önce kahkahalar attığımız hatun bu mu dedim kendi kendime... Rengin hala eteklerini bluzlerini giyer Aktrist in... Onun gibi olacağım der hatta...

Onunla sohbet her daim huzur verir, hani en erkeninde sabahın, bakarsınız ya denize ufka tertemizdir su, çarşaf gibi, kendine has müziğinin ritminde hafif hafif sallanır...

Sardunya  yormaz karşısındakini...

Konuşursunuz, en düşünmediğiniz en aklın kıyısındakileri hemen öne çıkarır "haa bak evet hıııı..."  der insan ister istemez...

Onun evi ev gibi de değil koca bir gemi gibi kıyıya demirlemiş...

Hayatı, çocuklar maşuk ekseninde mutlu, huzurlu, dingin...

Onun bütün hayattaki aşmışlığından en çok da ben nasipleniyorum...

Amma döşendim...

Mesele şuydu...

Bugün öğlen buluştuk, kuaföre gittik, değiştik güzel güzel, ona fotoğraf makinasını getir dedim ama pillerini şarjla da getir demeyi akıl edemedim tabi "an" a ait fotomuz yok...

Benim makina desen, ondan hele hiç hayır yok, atasım var ama yerine gelecek olmadığından abdurrahman çelebi demeye devam ediyorum...

Konuşurken bloglardan, ben yazayım dedim senin bloga misafir sanatçı olaraktan...

"Yaz" dedi...

Gerçi destan yaz demedi de ben çıkartırım .....unu...

Neyse yeter bu kadar yer işgaliyeti...

Kısa süreni makbul bu işin de..."