Dur ya da durma, ben her durumda vururum!

Bir varmış bir yokmuş. Bir gün Maşuk'un kardeşi telefon açıp demiş ki: Ben geliyorum Türkiye'ye. O da gelmek istiyor. Türkiye'de yaşamak istiyor. Bir hafta getirip göstereceğim oraları. Sonra da yerleşeceğiz galiba. Haberiniz ola.

Bunu duyan Sardunya ve Aktris ve Kaplumbağa durur mu? Gel bizi de al demişler Maşuk'a. Beraber gezdirelim misafirimizi. Bu şehri beraber tanıtalım. İki çocuklu gündelik hayatı bu sefer de ona sergileyelim.

Gel zaman git zaman vakit gelmiş. Birazdan Maşuk ve Aktris yola çıkıp havaalanından alıp geleceklermiş sabaha karşı 4 gibi misafirleri. Gitmişler, karşılamışlar, sarılmışlar, öpüşmüşler, tanışmışlar vs vs vs. Dönüş yolunda şehir merkezinden getirmiş Maşuk mesela. Bir de sabaha karşı görsün başkentin göbeğini diye. Bizim buralara yaklaşınca "sessizdir mahallemiz" demiş Maşuk. Derken.....

13 yıldır yaşadığım bu sokaklarda hiç olmayan bir şey o gece, sabah 5 gibi olmuş. Polisler çevirme yapmışlar. Bir önlerindeki araba durmayıp basmış gaza. Kaçmış. Arkasından polisin biri ateş etmiş. Bir el havaya, iki el kaçanın ensesine doğru. Kaçan kaçmış. Giden gitmiş. İşin ilginci giden arabanın peşine 3 araba polisten hiçbiri düşmemiş. "Amaaan aldık nasıl olsa plakasını" demişler....

Arabadakiler şoka girmiş. Maşuk yeminler etmiş valla bunca yıldır görmedim böyle olay diye. Sakindi huzurluydu burası diye. Aktris film izledi sanmış. Misafir kız ne zaman başkasına anlatılsa bu hikaye gülmüş. Tek yorumu da bu gülüş olmuş.

Sardunya da demiş ki: Amaaaan be hadi kalk kaynaşalım kız! Çünkü gerçek yorumlarını başka bir dilde, misafirine anlatabilmesi için aralarında az biraz hukuklarının oluşmasını beklermiş.

Üç elma düşmüş gökten hikayenin sonuna. Yuvarlana yuvarlana yokuştan aşağı gözden kaybolmuşlar. Kimse görmemiş.