17'e giriş

Bugün yeni işle ilgili prosedürleri tamamlamaya başladım. Bugün dediğim dündü.


Hastaneye gönderdiler beni 2. aşamada. Çok sıralar bekledim. Bir ara bir kadıncağız yanaştı: Çok merak ettim sizin işiniz ne? dedi. İş başvurusu için istemişlerdi sağlık raporu dedim. Ama herkesin işi tıkır tıkır oluyor, sizin her işiniz uzadı dedi. Benim işim bayrama kadar sürer sanırım dedim. Gereksiz bir sempati ortamı oldu.

Sırada tip tip insanlar vardı. Olumsuz anlamda değil de çeşit çeşit diyelim. Bir önümde herkesin sıraya kaynak yapacağından şüpheli paranoyak bir kadın, bir arkamda orta ergenlik dönemini yaşayan, gelen geçen tüm hemşire ve bayan memurları kesen ve bir saate biter işimiz diye mantık dışı hesaplar yapan iki delikanlı, önümdeki paranoyağın önünde de sanırım balayın falan yarıda kesip biraz da numune'de keyif yapalım, aşkımızı ilan edelim diyen lacoste saatli (tatlı tabağı kadardı yaklaşık ordan gördüm) delikanlı ve saçlarının önü sarı (arkadan esmer sandım, önden gördüm yanıldım) bir genç kız ve de bilcümle ordinaryus profesör güvenlik görevlileri. Fakat başhekimliğin kapısında buyrun beyefendi diyen güvenlik görevlisine ters ters bakıp doktorum oğlum ben diyen ve alnında damga aradığım ancak bulamadığım beyaz gömleksiz o sivil adamı anmazsam olmaz.


Elime bir kağıt tutuşturdular. Tam 17 ayrı bölüme gidip muayene olmam gerekiyor. Göz'le başlayım dedim. Sağlık Raporu kankalarımın hepsini ordaki sırada da gördüm. Hiçbir işlemimi tamamlamadan öğlen oldu. Sinirlenmeyeyim diye ayrıldım hastaneden. Bugünlük mazaret izni kullanayım yarın tüm gün mesai yaparım niyetiyle.

Öğleden sonra da Kaplumbağa'mıza ilk defa bir doğumgünü organizasyonu yaptık. O kadar sade oldu ki okuldaki kutlama. Oynadıkları oyunlardan anlaşılır: balon patlatmaca, sandalyeye oturmaca (son 20 yıldır zirve yapıyor sanırım bu oyun), sonra da kafalarına göre oyuncaklarla oynamaca.... Kaplumbağa mutlu = biz mutlu.

Yarın kah kahve içerek kah sırtınıza rahat bir yastık koyarak kah şöyle kah böyle okunurken bu satırlar, ben Numune koridorlarında olacağım.

Psikiyatri'den başlamamak için o kadar zor tutuyorum ki kendimi o 17 bölüm kontrolüne. Ama çocukluğumdan beri huyumdur. En son sevdiğim yemeği, lokmayı muhakkak en sona saklarım.