Yazdım sildim. Yazdım sildim. Yazdım sildim.
Ne yazsam çiğ kalıyor, ayıp oluyor, neredeyse külkedisininin üvey kızkardeşlerinin küstah ve şımarık boyalarıyla 5 yıllık sardunyayı duvardan duvara boyuyor.
Normal seyrinde yazmam gereken ne varsa rafa kaldırıyorum utanıp. Işığı da kapattım. Oysa 150 kişiden birinde görülen Asperger'den Kaplumbağayla yapmam gereken ödevlerime kadar, güzel Aktrisimin son rollerinden dostlarımın ruhumu alıp demlemelerine kadar neler neler var... Sonra anneme ve babama kocam ve oğlum'a Asperger sendromu kondu deyişim var. Maşukla diyaloglar var. İş güç mesai ayrıntıları var.
Ama bir de o blendır var. Beynime sokulmuş. Önce düşük hızdaydı. Şimdi en yüsek hızda. Dönüyor. Dönüyor. Dönüyor. Başta oturup seyrettim dönüşünü. Ama kıskanç hayat telaşı da son vitese taktı kendini.
Mesela gidip dışarıda yağan yağmurun her damlasıyla susarak dertleşesim var.
2 Yorum:
Senin kaleminden cig yazi cikmaz Sardunya. Ama bazen dertler insani oyle bir pisirir ki, iste aynen boyle hissettirir adama.
Sen yine de ara ara yaz arkadasim. Cunku, baskalarini bilmem, ama bu uzak topraklarda yagmuru bekler gibi bekleniyor yazilarin.
Dipnot: Yagmura cikacagin zaman kafandaki blendirin fisini cekmeyi unutma emi :)
Ah güzel arkadaşım ah
Dipnotunla kulaklarıma kadar çektim ağzımı gülümseyerek... Yazarım tabi yazmam mı ? Ama Yağmur beni öyle böyle dağıtmadı. Sadece yağmur da değil. Annesi de anneannesi de. Sonra geçenlerde bir alt geçitte gördüm. Sprey boyayla yazmışlar duvara. "Sistem sensin" diye. Kısa ve öz. Onu da okuyunca çiğ kaldı kaleme transfer edebildiklerim. Karışık işler vesselam. Yazmadan olmaz. Olamaz.
Sardunya
Yorum Gönder