Dip

Yazmadığım zamanlarda çok ağladım, çok yoruldum, çok üzüldüm, çok çaresiz hissettim.
Araya bir de memuriyet zihniyetinden istifa etmeyi ekleyeyim dedim.
Evle iş arası açık iki kapı arasında cereyandaydım. Meğer yanlış kapıyı kapatmaya çalışıyormuşum.
Döndüm. "Gidiyorum ben memuriyetten" dedim.
İzin vermediler.
Sonra akan sular öyle bir yön değiştirdi ki
Bana kötülük yaparak iyiliğime katkıda bulunan herkese teşekkür edecek konuma geldim.
Uğultulu Binalar adlı kazandan 657 Vadisi'ne geçtim.
Annem babam koştu geldi yanıma. Tadından yenmeyen arkadaşlarım zaten hep destektiler.
Çocuklar bildim bileli civarımda.
Maşuk'la da gözgöze gelince yere bıraktık kılıçlarımızı.
İçinde yaşadığımız şiiri buldum bir de:

"su ve rüzgar, dağ ve doruk, sonsuz hepsi,

oysa camdaki sardunya gibi üşür

bana biçtiğin ömür, ölüm geliyor aklıma bir

bir, çıplağın çıplağımda.

rüzgarın dağımda olsun esmerliğin gecemde

öyle kal, sana sonsuz sarıldığımda."

Şimdi mi?
Dibe gittim, gördüm, geldim.