28.06.2010

Debi

Ben bazen yüzmekten yoruluyorum. Azıcık soluklanıyorum kıyıda. Sonra...
cumburlop... yine aynı akıntıyla... yine açıklara...
Suyun içinde insan zamanı unutuyor, hangi hafta ne zaman başladı ne zaman bitti ay takip edemiyor. Sonra çoluğun çocuğun geliyor yanına. Bir bakıyorsun senin omuz hizana fark atmış kızının boyu. Vay be diyorsun. Akıntı dediğin bu işte.

Sonra güzel bir Virginia Woolf hikayesi okuyorum. İşte diyorum. Yıllar öncesinde yaşasaydım ben de böyle düşünürdüm. Çünkü bugün de aynı şeyleri düşünüyorum.

Hani aynı nehirde iki kere yıkanamazdık?

2 Yorum:

Sermin dedi ki...

photoshop mu değil mi diye uzun uzun baktıktan sonra arkada kenardan görünen saçları görünce anladım fotoğrafı. yoksa bu kadar doğal nasıl olabilir diye uzun uzun düşünüyordum hala :) çok eğlenceli bir foto

mine dedi ki...

:=)) bu nedir diye bir süre baktıktan sonra durumu anlayabildim
başarılı tebrikler : =)