Reset

Elimize beş taş aldık. Attık tuttuk. Eğlendik. Kablosuz mutluluğu kuma gömdük. Yerini kimselere söylemedik.

İmzamızı atmadan sessizce ayrıldık. Ama o köyün ruhumuzun her sayfasını paraflamasını  keyifle seyrettik.

 Geceleri fener gezdik. 80lerde kalan o akdeniz köyünü ve insanların telaşsız huzurunu aklımıza kazıdık.

 Kumsalın bahçesine kadar geldiği o köy okulunu görünce de dedik ki "kimse bize okulunu övmesin. okul dediğin budur. dersi asan çocuk kendini denize atar"...

Ne zamandır kendi kendimizi dinliyorduk tek başımıza. Netleşince içimizden gelen sesler frekansı değiştirdik. Çıt çıkarmadan birbirimizi dinledik. Sonra gittik çocuklarımızın sesinde titredik, gülümsedik.

Sonra da her gece arkamızdan su dökerek bizi yolcu eden, ince kalpli pansiyon sahibemizin söylediği gibi "bir daha gelelim" diye dualar ettik.