Tanpınar

Uzun zamandır Huzur'u okuyorum. A.H. Tanpınar'ın. Gerçekten de sık sık Orhan Pamuk ve Oğuz Atay'ı anıyorum okurken. 1901 doğumlu bir ustanın şu mısraları yazmış olması ise bugünkü aklımla beni büyülüyor. 

ne içindeyim zamanın,
ne de büsbütün dışında;
yekpare, geniş bir anın
parçalanmaz akışında.

bir garip rüya rengiyle
uyuşmuş gibi her şekil,
rüzgarda uçan tüy bile
benim kadar hafif değil.

başım sükutu öğüten
uçsuz bucaksız değirmen;
içim muradına ermiş
abasız, postsuz bir derviş.

kökü bende bir sarmaşık
olmuş dünya sezmekteyim,
mavi, masmavi bir ışık
ortasında yüzmekteyim.

Herkes nasıl da bir ucundan hayata tutunup anlamaya çalışıyor... Ne acayip bir istek, çaba, azim, doğa...