Anlasana

Anlasana... tazyikli bir yazmama isteği bu. Basınçlı bir direnç.

Kurduğum tüm cümleler dikey çubuklar olmuş sarmış etrafımı. Kırmaya çalıştıkça lastik gibi esniyor.

Onlar esnedikçe benim kış uykularına yatasım geliyor. Uyudukça rüyalarım kendini kelimelere, harflere, hecelere teslim ediyor.

İşte tam da o noktada herşey anlamını kaybedip yepyeni bir anlamın peşinde koşuyor. Ama anlamların kelimelerle kısıtlı olduğu bu çölde sessiz bir su damlasının yerini hiçbirşey tutmuyor.