Tavuk

Tüylerini tütsülemeden kendini pişirmeye kalkan bir tavuk gibiydim.

Şimdi tek tek tüylerini seven çiğ bir tavuğum. Hatır için sunuyorum kendimi kendime.

Dün gece ilk defa meditasyon yaptım Maşuk'un teşvikiyle. Düşüncelerin mangalı yellerken patlayan pıtırcık kıvılcımlar gibi üstüme üşüşmesine şaştım. Sonra da o kıvılcımları bile akışına bıraktım.

"Milyonlarca "an" yaşıyoruz ya minik minik. Hayat işte bunların toplamı. Başka birşey değil ki..." dedi Maşuk.  O söyleyene kadar boş gelirdi bu laflar bana. O söyleyince durup düşündüm. "Düşünme" dedi.

Zihnimin gürültüsünü yavaş yavaş susturma zamanı. Ama önce tüylerimi sevmeliyim.