Ommm

Canım kuzularım, 

Anneniz gittikçe daha  şaşkın ve umutsuz bir hale bürünüyor.  Bu ülkede akıl almaz olaylar hep oluyordu da bir süre sonra alışır değil mi insan doğası gereği?!! Hayır, çıta hep yükseliyor. Şaşırmanın da sınırı yokmuş. Çocuk istismarı, her türlü şiddet, cehalet, insanlığı geri bırakan ne varsa hepsi her gün milim milim dövme olarak işleniyor alnımıza. Açıkçası bu kadar delireceğimizi hiç düşünmemiştim. Düşünseydim sizlere bu dünyayı hediye etmeden önce daha çok kafa patlatırdım emin olun. 

Sessiz kaldıkça daha çok alet oluyorum gibi hissediyorum. Sustukça sanki sıra bana geliyor. Ama bağırmayı unutmuşum. Sesimi nasıl çıkaracağımı bilmiyorum. Kime ne söyleyeceğimi de. Her zamanki gibi kendime konuşup kendim dinliyorum. 

Anneliğin şanındandır nasihat vermek ya. Dayanamayacağım yine. Gözünüzü seveyim adam gibi yöneticiler seçin. Seçin ki onların elindeki kuklalar insanlık dışı adımlar atma cesareti bulamasınlar. Bir de hukuka, hastaneye ve bürokrasi işlerine işinizin düşmemesi için elinizden geleni yapın demekten başka bir tavsiyede bulunamamak beni daha da üzüyor anne olarak. Bunu da not edin.

Şimdi hep beraber.... ommmmmmmm!