Zombi

Bir adım geri atınca gördüklerim çok değişti. Kalabalıklara karışıp mağazalara girdiğimde indirim yazısına tav olur, alacak birşeyler bulurdum. ama sonra alışveriş merkezlerinin insanı nasıl alışveriş zombisi yaptığına biraz kafa yorunca attım geri adımımı. Efektsiz, makyajsız zombiler gibi olmuyor mu insan alışveriş yaparken. Üstelik bunu o anın içinde hissetmiyorsun. Geriden bakınca resim çok net. Hiçbir yerde saat göremeyeceğiniz avm'ler size zamanı unutturabildiğine göre (ki bence zamanımızda saati unutmak çok zor), neye gerçekten ihtiyacı olup olmadığını haydi haydi unutturabilir.

Geçen gün bir grup arkadaşımla mango outlete gittik. Ben içeri girmeyim dedim. Çok kalabalıktı. Kapıda beklerken o kadar netti ki herşey. Hipnotize olmuş gözler, tezgahları alt üst eden eller, beş dakikada yüzlerce liranın çekilmesi kartlardan, çıkarken insanların yüzündeki tatmin oldum ifadesi. Sadece bakmak için girsem bile o mağazalara bu kadar net göremiyordum.


İnternetteki alışveriş siteleriyle de mesafeli bir ilişkim var. Web sitelerindeki flaş animasyonlar yaklaşık bir saat sonra insanın algılarıyla oynuyor ve beğenmediğin şeyleri o kafa karışıklığıyla beğenir oluyorsun. Zaten cepten para da çıkmıyor gibi kredi kartıyla online alışverişte. Üç beş kalem canım dediğin şey üstüste topladığında sağlam tutarlara ulaşıyor.

Zombilik. Aşmaya çalıştığım ruh hali bu. Önce tüketim zombiliği farkındalığımı artırarak başlıyorum. Kredi kartımı mümkün olduğunca kullanmıyorum. Kullanacaksam da nakit ödeyecekmişim gibi alışveriş yapıp kasada kredi kartına geçiyorum. Özellikle yiyecek alışverişlerinde çok işe yarıyor. Bir sürü gereksiz ıvır zıvır ve savaş çıkacakmış gibi stoklamadan böylelikle kaçınıyorum.



Sırada sosyal medya zombiliği var. Tatmin duygusunu alışveriş ya da sosyal medyada değil de nerede buluruz acaba?


devam edecek...