Etme eyleme canım

Ağaçlara su yürüdüğünden bende güç derman kalmıyor bugünlerde. Eskiden ağaç olduğunan inanan bir insandan baharı başka türlü karşılamasını beklemeyin. Ben biraz çam, biraz çınar ama çokça aynalı bir kavağım. Hani yapraklarının bir yüzü daha koyu renk olan. Eskiden binaların üstlerine konan pullu akbank reklam panoları gibi. Rüzgar estikçe ıpıl ıpıl eden. İşte ben o aynalı kavaklardanım. Üstelik şarkı da söylüyorum.

Kim demiş ki ben bilmem aşkı sevdayı ?
Sevdiğimle kol kola gezip tozmayı?
Kahrını cefasını çok çektim ama 

Kim demiş ki ben sevmem yalan dünyayı ? 

Arada da kızın "liseli" yeni aşkının şokuyla, oğlanın diş ağrısı sonrası ilk kanal tedavisiyle, birinci sınıfların meşhur bit sirke salgınıyla, haziran sonrası başlayacağım projenin sağlam tehlikeye girmesi üzerine hazirandan sonra en sevdiğim sıfat olan "işsizlik" sıfatına yeniden kavuşma olasılığına hazırlanmayla, harala güreleyle  geçiriyorum günleri. Ama ne kadar işim olursa olsun her gün mutlaka mutfak penceresinden bahçedeki aynalı kavakla selamlaşıyorum.