Tadilat

İşler başlamadan önce/planlama aşaması: Çok güzel olacak heryer. Pırıl pırıl. İki dakikada toplarım ortalığı. Duvarlar bembeyaz olacak. Yerler de mis! Çok heyecanlı/sabırsız ve istekliyim!

Birinci gün: Eşyaları toparlamak da epey sürüyor. Bu kadar çok kitap/ dergi/kaset/cd/oyuncak/kablo/ıvır + zıvır ne ara toplandı bizim evde! Olsun! Bitince güzel olacak. Biraz yoruluyorum ama değer.

İkinci gün: Allahım bu iş galiba hiç bitmeyecek. Boya bitse laminant bitmez. Hepsi bitse eşyalar nasıl yerleşecek!

Üçüncü gün: Allah beni bildiği gibi yapsın. Nasıl cesaret ettim ben bu işe! Bu ev tövbe yerleşmez! Ayaklarımın ağrısından bu gece de uyuyamam!

Dördüncü gün: :Neyse boya bitti ama ne çare! Laminant yaptırmasa mıydık! Başladık artık zevk almaya bakalım. Eşyaya/mala/mülke bağlılığım sıfır noktasında. Balkonda ütü yapabilir salonda bulaşık yıkayabilirim. Çocuklar da yatak odasında ders çalışabilir! Akşama yatacak yatağımız olsa yeter! Olmazsa da yere battaniye sererim.

Beşinci gün: Aklıma şaşayım! Ben nasıl böyle yaş tahtaya bastım da kalkıştım her bir işe birden! Neyse bugün ustalar evden çekiliyor. Ben de yavaş yavaş yerleştiririm artık.

Bir hafta sonra: (boya badana ve tadilat işlerine kalkışmak isteyen bir arkadaşa) Valla yaptır şekerim. Nolacak ki! Üç gün sefillik çekersin. Zaten her  işi ustalar yapıyor. Mis gibi olur her yer. Kesinlikle tavsiye ederim!


Bence bu tadilat işleri hele de eşyalı evde tadilat işi = deli işi. Üstelik iş bitince unutuluyor. Bir nevi doğum sancısı!