Önce sabah telefonda kapıştık. Sonra kesmedi mesajla devam ettik bağırmaya birbirimize. Öğlen yemekten ofise döndüğümde bir baktım ofise gelmiş. Elinde de çiçek. Özür dilerim anne dedi. Sarılıp öptüm. Kızlarla yemek yiyeceğiz. Okulu da astık da dedi. Üç beş kuruş harçlık verdim. Uça uça gitti. Ben de oturduğum yerde kanat çırpıyorum şimdi.
3 Yorum:
Ne mutlu size, sizi üzmüş olmanın onu üzmesi. İnşallah bu duyguyu hiç kaybetmez :)
ne kadar da güzel bir davranış.
Ah annelik.Bir çiçek ve özürle mutluluk. Okulu asma iznini verivermek.Ama özür olmasa da hep ilk konuşan olmak.
Yorum Gönder