12.02.2013

kim diye sorma, sensin!

Ben seni aslında en çok huysuz uyandığım sabahlarda, söylene söylene ettiğim öğlenlerde, içimi kemirip bitirdiğim öğleden sonralarda, huzursuzluktan öldüğüm akşamüstlerinde seviyorum. Gün bitiyor. Gece oluyor. Sen geliyorsun. Sırtımı pışpışlıyorsun. Sökmezse bir ayna tutuveriyorsun. Çok huysuzsam hala, bekliyorsun. Geçiyor. Sonra iyi günler geliyor.

2 Yorum:

hüznün tadı dedi ki...

Şanslısın o zaman. Hem de şansının farkındasın. Ne güzel.

Defne Soysal dedi ki...

Gerçekten çok şanslısın.