mutluyum

Birşey arıyordum. Ne arıyorum sorusunu bile sormuyordum. Sorusunu bilmediğin cevabı aramak dediği Aktrisin buydu işte. Şu yaşıma kadar ezbere bildiğim (öyle zannettiğim) cümle kavramı (kendini akışa bırakmak dahil) çöpe attım. Elbiselerimi tersinden giymiş gibiymişim meğer yıllardır. Astarlarını hep elbisenin üstüne giymişim.

Önce olaylar yaşadım bir sürü. Bir süre sonra olaylara tepkiler vermek yerine neden? sorusunu sordum. Birşeyler öğrenmem gerek dedim. Ama neyi kimden nasıl öğrenecektim. Tam da bu noktada teslim oldum. Akışa bırakmak dediklerinin teslimiyet olduğunu düşündüm minik aklımla. Bu arada aklımın bit kadar olduğunu da gördüm. İyi ki bit kadar. İnsanı akıl zannettiği mercimek çürütüyor bence.

Teslim olunca karşıma öyle satırlar, öyle kitaplar, öyle konuşmalar ve öyle susuşlar çıktı ki. Ferahlıyorum. Hafifliyorum. Rahatlıyorum. Aidiyet duygusu kazanıyorum. Hem hiçliğimi hem de ne büyük ve önemli bir şeyin parçası olduğumu aynı anda hissetmeye çalışıyorum. Deniyorum.

Mutluluk halinden memnun olmak demekmiş. Mutluyum.