güneş tutulması

Aldığım nefes bile fazlalık gibiydi bugün bir ara. Sonra insanlar fazla gelmeye başladı. Allah var üstüme gelmiyorlardı. Belki benden haberdar değillerdi ya da umurularında değildim. Ama ben sanki hepsi aralarında sözleşmiş de omuzlarımdan beni aşağı bastırıyorlarmış gibi bunaldım bir ara bugün işte. Balkona çıktım. Gözlüğümü taktım. Güneşe baktım. Tutulma anıymış. Unutmuşum. Sonra bir kahve yaptı arkadaşım. İki lafladık. Biraz anlattım. Güneş tutulunca sen de tutulmuşsun dedi. Dediği anda geçti. Omuzlarımı silkeledim. Patır patır döküldüler. Tutulma bitti. Rahatladım. Meğer aynı zamanda serçe günüymüş. Sevindim. Unuttum tutulmayı.