Havada bir top bulut olsaaammmm

Ha-va-daaaa bir tooop bu-lut ol-sam

Flütle çalınıyor beynimde. Arka fonda bu çocuk şarkısı, burnumun ucunda ise sigara böreği kokusu ile yazmaya devam ediyorum. Üstelik de günün en telaşlı saatlerinde nasıl oldu da oldu, yazma fırsatı doğdu...

Maşuk iyileşti. Biraz ıhlamur, biraz kaplumbağa, biraz aktris, biraz börtü böcek... Kalktı ayağa. Bunca yıldır ilk defa böyle gördük onu. Üzüldük. Neyse ki kısa sürdü. Fakat ne menem bir hastalık ki ortalıktaki, ziyarete gittiğini deviriyor fakat pek de kolay bulaşmıyor. Virüslerin metamorfozu adlı bir araştırma yapılmalı. Neydiler, ne oldular, nereye gidiyorlar:)))

Aktris'in ders notlarında gayet doğal olarak bir düşüş var. Çünkü tüm ağırlık bu aralar eğitimdeydi. Öğretim ayağını şimdi ele alacağız. İkisiyle aynı anda boğmayalım dedik. Küçük adımlarla öğretimde ilerliyoruz şimdi. Okula gidip öğretmeni ile de görüştüm. Görüşme sonrasında akşam Aktris'e öğretmeninin söylediklerini olduğu gibi aktardım klasik anne oyunlarına başvurmadan. O da şok oldu. Ve son derece ciddiye aldı söylediklerimi. Eskiden yumuşatırdım eleştirileri, eksiklerini. Bu sefer direkt söyledim: "Sorun var derslerinde. Notların düşmüş. Öğretmenin de bu durumdan şikayetçi. Ama el yazının düzeldiğini, daha düzenli bir öğrenci olduğunu, eşyalarını sınıfta kaybetmediğini de farketmiş." "Napalım bu derslere?" "Beraber çalışalım" "Beraber çalışmak?" "Ben o gün işlediklerimizi sana anlatayım. Ders kitaplarımı her gün getireyim eve. Beraber göz atalım" "Şahane. Ben de çok merak ediyordum o kitapları. Hiç getirmiyorsun artık eve. Hem başbaşa vakit geçiririz" "Tamam oldu"
Sonuç: Eve daha neşeli geliniyor. Ödevler daha istekli yapılıyor. Bilgisayar minimuma indi.

Kaplumbağa'nın odasındaydım bugün. Kaplumbağa ise ara koridorda. Ve bir ses duydum:

"Anne!"

Bittim...