Büyük bir arayış içindeyim. Ne aradığımı bilmiyorum. Bir sorunun cevabını arıyorum ama soruyu da bilmiyorum desem saçma gelecek. Fakat nasıl anlatabileceğimi de bilmiyorum halimi. İçimde dönüp duruyor hani üç boyutlu ekran koruyucu yazılar gibi çarpa çarpa sağa sola. Tamamen ruh dünyamla ilgili. Dünya ile ilgili. İçim dışım öööyle aranıp duruyor. Ne aradığını da bilmiyor. Bir eksiği tamamlamaya çalışmaktan ziyade anlamı zenginleştirmekle alakalı.
Kendimi terbiye etmeye çalışıyorum. İlk adım olarak insanları yargılamayı bırakma kararı aldım. Ama öyle böyle kolay değilmiş bu iş. Kafamın içinde dahi bir hükme varmamaya çalışıyorum. Etiketlendirmemeye çalışıyorum. Buna annemden, karşıdan karşıya geçerken ışığa bakmayan adama kadar karşıma çıkan herkesi dahil ediyorum. Ne kadar zormuş...
Ben bu aralar en çok Aktris'le fen çalışırken mutlu oluyorum. Ders çalışmaya acıkmışım. Masanın başında ışıl ışıl oluyor gözlerimiz. Onun da bunu hep hatırlayacağını biliyorum. Ne garip bir insanın anılarını yaratmak.
Foto: Balkonumuzdaki mumlu lamba/fener/kandil/her neyse :)
4 Yorum:
evet..yargısız..sorgusuz..sualsiz..hesapsız..kitapsız..hoşgörülü..dostluk bu demek degil mi..
sardunya eşin ve çocuklarınla nice bayramlara.bayramınız kutlu olsun.(geçmiş oldu ama idare et tatlım)
güzel söz, birilerinin anılarını yaratmak.. haa bir de ne kadar zor herkesi olduğu gibi kabul etmek, yargılamadan.. çok denedim ama sıfırlanmıyor, değiştirmek istediğin şeyler oluyor.. sevgiyle kal..
sana çok zor yorum bırakabiliyorum, çoğu zaman da başarılı olamıyorum..
sardunyam başarılı olursan bana da haber ver:))
yalnız babam bana yıllar önce bir kitap söylemişti. ben yine lay lay lom yapıp almamıştım. geçenlerde aradım bulamadım. bulursan aklında olsun. samuel similes in kendine yardım kitabı. alırsan bana da ver bende okuyayim.
nimet
Yorum Gönder