Rahatladığım an. Tırnaklarıma toprak girmezse susamış gibi oluyorum.
Dinlendiğim an. Zincir zincir.
Mutluluktan şaşırtan an.
Aklıma gelmezdi el kadar çocuğun büyüyeceği ve benim ona kollarını sarsın diye şık kol düğmeli gömlek alacağım.
Dalıp gittiğim an. Çiçek değil, kokusu değil. Üzerindeki damlaya.
Yorulduğuma değdiği an. Gidip gelip izliyorum.
Bunlar da her an.
*Ayrıntılı görmek için fotoğrafların üstüne tıklamak yeterli.
7 Yorum:
anları ne hoş anlatmışsın,yüreğine sağlık,yaptıklarında çok güzel,her zaman güzel anların olur umarım,sevgiler
eski resimli Sardunya :)
özlemişim
harikaymış bu an'lar. "yorulduğuma değdi" dediğim şeyleri ben de gelip gidip izliyorum. ne güzel bir zevktir o :)
Koldüğmesi mi?..büyüdü mü yahu o kadar.
Fotoğraflar nefis..ve evet yorulduğuna değmiş.
*Dün bugün
Güzel anları dilerim hepimiz biriktirme şansına sahip oluruz. Ben çok birşey yapmadım aslında. Sadece durup baktım galiba.
*Fundacan
Ben de özlemişim. Boy boy fotoğraf yayınlamayı.
* Gülcan
Teşekkür ederim. Gerçekten de salonun başköşesinde çektiğin fotoğrafların durması, gidip gelip bakman güzel bir keyifmiş. İlk defa yaptım. Belli olmaz sağım solum. Her an kaldırabilirim de:)
*Tanyakuş
Yok o büyümedi de o kadar küçük koldüğmeli gümlek yapmışlar:)) Dün akşam denedik bir de. Artık evlenebilirim dedi. Nasıl bir muammaysa kafasındaki evlilik:)
Bir dugmeye vazgecti yani bekarliktan! Alemsin be kucugum cok alem:)
O evlenmek için kol düğmeli gömleğini giydiğinde gercekden evlendıgınde sen yine yazıyor olsan diyorum.Ve biz hala okuyor olsak.
Yorum Gönder