Düşündüm de

Bugünlerde:

* sayfiye yerlerinde turistlerle enseye şaplak ata ata aynı cıvıklığı ve hatta saygısızlığı herkese yapma cüretini bulan zevzek ve tok esnafa,

*üç kuruşluk dünyada bir saniye kaybetmeden her duyduğunu zincirin bir sonraki halkasına yetiştiren ve işin kötüsü bunu kötü niyet falan düşünmeden, doğası gereği yapan dedikoduculara,

*tüm dünyayı yarattım duruşuyla ayak ayak üstüne atıp "elit yerlere gitmek lazım" diyen ucuz ruhlu komşuya

feci gıcığım .

Ama

*yol boyunca bize dolmuş kalkış- dönüş saatlerini usanmadan ayrıntılı anlatan dolmuşcu amcayı,

*el emeği göz nuru nefis kolyelerini satan pazardaki ablayı,

*"yeni evli ya ondan, bizim gibi olsa boşver deyip yan odaya geçer, her kavgaya takılırsak ohoooo" diyerek 8 yıllık evliliğini özetleyen, kalifiye arkadaş olma potansiyeli yüksek diğer komşumu,

*artık sesinin rengi çok daha parlak gelen Maşuk'u özlemeyi

çok seviyorum elbette.

Fakat en çok da dolmuşla o kasabadan buraya gelirken, tüm pencereler açık olduğu için içerisi püfür püfür eserken, binbir türlü insan çıt çıkarmadan yanımızdan berimizden akıp geçen tarlaları, dükkanları, turistleri, otobüsleri seyrederken birden bire zaman donmuş gibi geliyor, işte o anı seviyorum. Sanki ezeli ve ebedi olarak o anı yaşıyormuşum gibi. Yazınca anlamsız ama yaşayınca da insan kendine önem vermenin ne anlamsız olduğunu hissedecek kadar anlamlı bir an yaşıyor gibi oluyor. Sanki binlerce yıldır ben o dolmuşta, öyle saçım uça uça, hep aynı yolda, hep güneşin batışına doğru gidiyormuşum gibi hissediyorum. Ve de iki kere yaşadığım bu an, kulağıma diyor ki:

Kendini, yaşadıklarını, hayatlarını dünyanın en önemli şeyi zanneden ne kadar çok zavallı insan var dünyada. Ama o "şey"lerin her biri kum işte. Hepsi de senin gibi, bu dolmuş gibi, bu yol gibi... kendi anlarında bir suretle oynuyorlar. Aslolan elbette bu sonsuzluk....

Alakasız dip: A. Arman lütfen Beymen bilmemne kafe'ye oturup da aman da mahalle baskısı tarzında yazı yazmasın. Parayı bastırınca dedem de yok eder baskıyı. (Kulakların çınlasın Yasemin) Baskının allahı bir avuçluk insan topluluklarında elit elit ve sessiz sessiz yaşanıyor. Sıkıysa birileri onu yazsın.