Dumanlı

Hala T. Uyar okumadım - dünden beri. Ama güne Öğretmenin Günlüğündeki Edip şiiri ile başladım. Sabahtan dağıttık kafayı diyelim. Bir de begonya göresim geldi.

İçimdeki başak kadınını aldırmak istiyorum. Çekmece çekmece düzen arıyor kendine. Ama gözleriyle. Popoyu kaldırıp birşey yaptığı yok. Ancak vıdı vıdı. Sonra da elimde çekmece içlerini organize etmek için plastik kaplara aş eren bir kadın kalıyor. O da pek bir işe yaramıyor.

Aklıma da takılmıyor değil bir mesele daha. Gittiği prof'lara falan hocam diyemeyen ben iş hayatında efendim nasıl diyecek ki.. "Siz" hitabından öteye gidemedim. Ünvan duyunca hapşururum. Allerjik bir reaksiyon diyebiliriz.

Rakım farkından beynim çok bulutlu ve dalgalı. Dün Maşuk da sordu neyin var diye. Düpedüz dumanlı kafam dedim. Arada bağlantı kesiliyor, birşey düşündüğüm yok yoksa dedim. Şaşırdı o da. Geçer herhalde.

Kaplumbağa'nın son isteği: Anne postacı bana bir kaaaaat göndersin!

(Yumuşak g de ne başa bela bir ses ve harftir. Yazması zor, söylemesi zor)