Bir hafta da sürebilir bir ayda...

Gören de sanır ki önce 20 yıl falan çalıştım. Sonra birden işsiz kaldım. Bugün de evde ilk günüm:)
Sanki 5 yıldır evde yaşayan ben değilim.

Bugün uzun süreden sonra (en son mayıs ayındaydı) evde yalnız kaldım (çocuksuz, Maşuksuz, çevirisiz, misafirsiz). Haftasonu bombardımanın izlerini en aza indirmek için derleyip toplayım dedim ortalığı. Ama o kadar hızlı ritmli bir müzik açmışım ki ve de farkında olmadan o ritmde iş yapmaya kaptırmışım ki.... ahan da dedim şimdi bir kuş çıkacak göğsünden, gülümse!

Kapattım müziği, Müzeyyen Abla'yı açtım. Sakin sakin yaptım işleri güçleri. Ama bugün yaptığım en güzel iş Aktris'in çekmecelerini ve kitaplıklarını düzenlemek oldu. İki poşet çöp nasıl çıktı anlamadım o odadan. Eski anket defterleri, teki kaybolmuş tokalar, geçen yılın ders kitapları, bozuk cd'ler, benden aşırılmış aksesuarlar...

Geçen hafta Numuneyi aradım. Sağlık raporum ne zaman ulaşır kuruma diye. Adi postayla gönderiyoruz, bir ayda sürer bir hafta da dedi memur. Çalışacağım kurumu aradım. Tahkikat bitti dediler. Bu belgeyi bekliyoruz dediler. Herkes elden getirdi, ilk defa siz postayla gönderecek diyorsunuz dediler bir daha.

Ne yaptım? 10 günde tam mesai yaparak aldığım kendi sağlık raporumu hastaneden alabilmek için torpil buldum. Gitti baktı. Dosyamda kuzu gibi yatıyormuş sağlık raporum. Daha postaya verilmemiş bile. Ben de bugün yarın başlarım diye bekliyordum.

Şimdi elimde rapor. Kuruma götürünce 2-3 günde başlatırlar işe. Çarşamba gibi vermeyi düşünüyorum. Aslında keşke önce kar yağsa, ne bileyim kitapçı gezsem, bahçede otursam, sinemaya gitsem... :)

Yarın güzel kahve içme, güzel sohbet etme ve Samanpazarını gezme planlarım var. Bakalım.

Foto: Aktris ve Arkadaşı yüzlerini taratmışlar tarayıcıda. Tebrik ettim ben de:)