Nehir'i okuyorum.
Şizofren annesinin ölüme gönderdiği Yağmur'u düşünüyorum.
Hastane'de oğlum yatarken gördüğüm, yan odadaki kalbi durdukça elektro şoklarla hayata döndürülmeye çalışılan el kadar bebekleri hatırlıyorum.
"Valla hastalığını teşhis edemiyorlar, ölümcülmüş" diyen anneleri hatırlıyorum.
Bana "Ne yaşar ne yaşamaz diyebiliyoruz oğlunuz için" diyen gece nöbetindeki asistanların bakışları gözümün önüne geliyor.
Her ölümün vakitsiz olduğuna yemin edecek kadar ölüm gördüm. Hayatta sorgusuz sualsiz inandığım gerçekler bir elin parmağını geçmez. Bir tanesi de şu: her insan, bebek, çocuk ailesine, etrafındaki insanlara birşeyler öğretmek için gelir. Öğretene kadar onlara eşlik eder. Görevlerini tamamlayınca da uzaktan izlemek üzere bulutların üzerine çıkarlar. Nehir melek öyle güzel bir aileyi seçti ki. Çok şanslı bir melekti. Tanıdığı tanımadığı bir sürü insanın sevgisini bir pelerin gibi doladı etrafına. Güzel şeyler öğretip kirine pasına bulaşmadan bu hayatın, bulutlarla oynamaya gitti...
6 Yorum:
Sardunya ağlattın beni. Öyle iyi bilirim ki o anlattığın şeyleri, Allah bir daha ne sana, ne bana, ne de kimseye yaşatsın böyle durumları. Nehir bebek zaten melek oldu da Allah ailesine dayanma gücü versin.
Hepimiz duygulandık Nehir bebeğin gidişine, bloggera hüzün çoktu.Ama bir gerçek daha var ki hayat yaşayanlar için devam ediyor.Gidenler başka bir boyutta geçiyorlar, hiç bilmiyoruz neredeler ve nasıllar. Bildiğim bir şey var ki her ölümlü bir gün ölümü tadacak.Yeter ki sıralı olsun.
Defne "bloggera hüzün çöktü" demiş ya; konuşamaz oldum ben yine; her gidiş haberini aldığım anlar gibi.
Defne "bloggera hüzün çöktü" demiş ya; konuşamaz oldum ben yine; her gidiş haberini aldığım anlar gibi.
Bulutların üzerinde keyifle oynasın, huzur hiç bırakmasın yakasını.
Ailesine de sabır diliyorum.
öyle oldu gerçekten.. ne güzel teselli sözleriniz. bugün toprağa kavuşuyor minik beden. sabır herkese...
Yorum Gönder