kötü yazı deyip geçmeyin yazık!

 

İkinci hamileliğimde en çok merak ettiğim konulardan biri prematüre bebeklerdi. Allah allah derdim. Nasıl yaşatıyorlar ki bu el kadar bebekleri derdim. Zart diye 26 haftalık gelişime sahip bebeği 31. haftada doğurunca anladım ne menem bir maraton olduğunu. Aslında maratondan ziyade kısa bir şehir turu falan sandım önce. yedi yıl geçti. hala koşuyorum bu maratonda.

Sonra, büyütürken el kadar bebeği bir gün uzayda insanın kendi konumunu algılayamaması gibi birşeyler duydum. Yine aynı merak doğdu bende. bu ne ola ki dedim. Olur mu öyle şey dedim. Allah allah ne ilginç farklılıklar var dedim. İnsan beyni ne menem birşey dedim. falan filan.

Asperger maceramız burayı okuyanların malumu. O konuya girmiyorum yeniden. Okula başlayınca yalın bir farklılık olduğunu anlamamız bir yılımızı aldı. Kreşe başladığından bu yana her gün "tatile kaç gün var?" diye istikrarlı bir şekilde soran bir çocuk. Bunu da hep normal buldum. Ben de işe tatillere kaç gün var diyerek gelirim çünkü. neyse.

Okul başladı. yazımız berbattı. Herkes geçer dedi. Düzelir dedi. Elyazısındandır dedi. Bir sene süre tanıdık. İkinci sınıf olduk. Bir dönem geçti. Öğretmenimiz son kez zaman tanıyalım yalına belki el kasları zayıftır güçlenir dedi. Allah var üstüne de gitmedi çocuğu daha da soğutmamak için okuldan. Derken ikinci dönem geldi çattı. Yazımız gittikçe kötüleşiyordu. Rakamlar da okunamaz hale gelince öğretmen alarma bastı. eğitim uzmanı bulalım dedi. Çünkü öğretmenin söylediklerine göre Yalın sonuna kadar gayret ediyor ama gayret etmesine rağmen yazı işini toparlayamıyordu. Soğutmak da istemediği için uzman yardımı alalım, ben bildiğim tüm teknikleri uyguladım işe yaramadı dedi.

Artık maratonun yeni bir etabına başlamıştık. Çocuk gelişim uzmanı, göz doktoru vs derken oklar Ergoterapi bölümünü gösterdi. Occupational Therapy denilen bir terapi bu. Testler yapıldı. Duyu bütünleme tedavisine karar verildi. Merak eden olursa onu da anlatırım bir ara. Hep laylaylom ev dekorasyonu, yenilen güzel yemekler, sevgili ile tatiller olacak değil ya bloglarda. Bir anne babaya bile ulaşılsa kardır şu yazıyla.

Trafik gibi düşünürsek duyu işleme sürecini ve duyuları da araba gibi, Yalınd a tüm duyular var. Trafik karışık. Kimse kurallara uymuyor. Yasak yerde U dönüşü yapan da var kırmızı  ışık da geçen de. Ve de ta ta ta taaam: uzaydaki konumunu algılama ile de bir aksaklık var. Dedim ki bir daha her duyduğunu merak etme deniz! Neyse devam ediyorum.

Duyu bütünleme terapimiz ilkokul bitene kadar devam edecek. haftada bir saat. öğretmenimiz çok destek oluyor. Bazı ödevleri biz bilgisayar çıktısı olarak veriyoruz. Maksat yazıyla yalını yormamak.

İki gün önce de bir başka testler yapıldı. Net adı konuldu: disleksi, disgrafi, dispraksi. Yani özgül öğrenem güçlüğü, yazı yazma güçlüğü ve kendinin uzaydaki konumunu algılama güçlüğü. Çok teknik olduğundan merak eden olursa yazarım.

Şimdi yaz dönemi geliyor. yaz çalışmalarımız hazırlanıyor. Hamaklı, salıncaklı, somonlu vidalı falan eğitimler bizim. Yeni bir program hazırlanacak.

yoruldum yazmaktan. ilk fırsatta devam edeceğim.