Her işin bir acemiliği var tabi. Yıllar sonra şu tarlamı ekip biçeyim dedim. Ne toprak kalmış aklımda ne tohum ne bakım. Elimde bir avuç toprak üç beş tane de tohum var gibi. Eskiden buralar bağ bahçeydi. Nadas dedik unuttuk toprağı. Döndük en başa. Allahtan ayrık otum az. Gerisi gelir artık.
Evde oturmak da profesyonellik istermiş. Unutmuşum. Yoklama var gibi öğlen çıkıyorum evden. Akşam mesai bitmiş gibi geri dönüyorum. Aylaklığın da acemisi olmak zor iş arkadaş.
Lale devri değil tabi yaşadığım. Arada ilk defa sayım saati sandığımın başına gidecek kadar inanarak oy verdiğim bir seçim geldi geçti. Hala gülümsüyorum sonuçlara. umuttan başı dönermiş insanın. doğruymuş.
Bir de bir eğitim geçirdim ki dillere destan. Şundan oldum ben tık . Bina yıkılış şekillerinden düğüm türlerine, ilk yardımdan telsiz tatbikatına kadar tam beş gün eğitim. altıncı gün senaryo. aldık sertifikayı.
Bu aralar anahtar cümlelerim: iş ilanı, dolmuş/ otobüs, ayran var mı ayran, oh yine yağıyor, yok canım bu sene tatil planımız, yok ya o iş mülakatından hala ses çıkmadı, bıdı bıdı laga luga
0 Yorum:
Yorum Gönder