Karar verdim. Metafor yağmurlarını bitiriyorum. Yeterince ıslandım. Ben hariç kimse de anlamadı ıslandığımı.
Artık dümdüzüm. Şemsiyesiz, şapkasız, yağmurluksuz. Hatta ayakkabısız. Böyle daha sağlam olacak. Acısa da sorun olmaz. Herşeyi hissedeceğim.
Kelime kelime mi devam etsem hikaye hikaye mi bilemedim.
Geçenlerde aradı Tuğba. Okumuş. Yine hiçbirşey anlamadım dedi. Ben de dönüp okuyunca anlamıyorum bazen dedim. Dediğim anda yağmur hafifledi işte. Metafor sağanaktan serpintiye dönüştü. Bir anda bitmiyor tabi de. Ben biliyorum. Metafor yağmurlarını artık bitiriyorum.
0 Yorum:
Yorum Gönder